(DVB)
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္း ရွမ္းျပည္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ကိုးကန္႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသမွာ အစိုးရတပ္နဲ႔ ကိုးကန္႔လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ၾကား ျဖစ္ပြားတဲ့ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ေဒသခံေတြအပါအ၀င္ အဲဒီမွာ သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြပါ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေဘးလြတ္ရာကို တိမ္းေရွာင္ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ လားရိႈးၿမိဳ႕ေပၚကို ေရာက္လာသူအမ်ားစုကေတာ့ ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းနဲ႔ ျပည္မက အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လားရိႈးမန္ဆူေက်ာင္းတိုက္မွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဒုကၡသည္တဦးကို ဒီဗြီဘီ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ဦးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေခၚပါသလဲ ၊ ဒီကို ေရာက္လာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေျပာျပပါ။
“က်ေနာ္က ရမည္းသင္း အိုင္ႏြမ္ေက်းရြာက ကိုတင္လိႈင္ပါ ခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ၾကံခုတ္ရင္း အလုပ္လုပ္ရင္းက ျပန္လာတဲ့အဖြဲ႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က တရြာတည္းသားေတြခ်ည္းပဲကို ၄၆ ေယာက္ ရွိတယ္။ ကားတစီးတည္း အတူစီးလာတာပါ။ မေန႔ည ၉ နာရီက ဒီေက်ာင္းတိုက္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေလာက္ကိုင္မွာ စစ္ျဖစ္လို႔ ၾကံဳရာကားေတြနဲ႔ ျပန္လာတာ။ အဲဒီမွာေတာ့ စစ္ျဖစ္ေနတာ ပထမရက္ကထက္ ဆိုး၀ါးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ မေနရဲလို႔ ျပန္လာတာ။”
တိုက္ပြဲအေျခအေနက ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုး၀ါးေနပါသလဲ။
“ျမန္မာစစ္တပ္ကို ကုိးကန္႔လက္နက္ကုိင္ေတြက ေန႔လယ္မွာ မတိုက္ဘဲ ညညက်မွ ၀င္တိုက္ ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္ေတာ့မေ၀းဘူးေပါ့။ ညပိုင္းမွာ အသံေတြၾကားတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒီလို ထြက္ေျပးရတာမ်ဳိး မၾကားဖူးဘူး။ တအုန္းအုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့။”
တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ အရပ္သားေတြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူေတြ ရွိပါသလား။
“အရပ္သားေတြ ေသဆံုးမႈေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကံခုတ္တဲ့ေနရာနားက လူစုလူေ၀းမွာေတာ့ ၾကားခဲ့ရတာေပါ့။ မ်က္ျမင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ၾကံခုတ္တဲ့ေနရာနားကို ဗံုးတလံုးက်လို႔ ပ်က္စီး တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားတယ္။”
ဒီကိုေရွာင္လာတဲ့အခါလမ္းမွာ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါသလဲ။
“က်ေနာ္တို႔ေတာ့ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ေလာက္ကိုင္မွာ အစိုးရကလည္း အလုပ္သမားေတြ ကိုယ္ဌာေန ကိုယ္ျပန္ဖို႔ ေျပာၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးကလည္း ကားေတြနဲ႔ တင္ေခၚေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လာၾကတယ္။ ကားေတြက ျပည့္ညႇပ္ကုန္တယ္၊ ကယ္ဆယ္ေရးကားနဲ႔ မေတြ႔ေသးတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကားသမားေတြ တေယာက္ကို လားရိႈးအေရာက္ ၁ သိန္းေတာင္းပါတယ္။ ေပးစရာမရွိေတာ့ ကေလးေတြေရာ အကုန္လံုး ေျခလ်င္ လာရပါတယ္။ ေျခလ်င္လာေတာ့ ဟိုပန္ကို ေရာက္ေအာင္ တညလံုးနဲ႔ တေနကုန္ေပါ့ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ မသြားႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြလည္း ပါေတာ့ ေစာင့္ေခၚရတာေပါ့။ လမ္းမွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အဖြဲ႔က လူေပါင္း ၃၅ ေယာက္လို႔ ေျပာပါတယ္။”
အခုထြက္ေျပးလာတဲ့ လူေတြက ဘယ္နယ္ ဘယ္အရပ္ေဒသေတြကေန လာၾကတာပါလဲ။
“က်ေနာ္တ္ို႔က မႏၱေလးတိုင္း ရမည္းသင္းကေပါ့၊ တပ္ကုန္းကလည္း ပါတယ္။ ရခိုင္ဘက္ကလည္း ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေအာက္ ၿမိတ္၊ ထား၀ယ္ဘက္ကလည္း ပါတယ္။ နယ္စံုပါတယ္။”
ဘာေၾကာင့္ အဲဒီ ကိုးကန္႔ေဒသဘက္မွာ သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာလဲ။
“က်ေနာ္တို႔ဆီမွာက အလုပ္လုပ္ရင္ တေန႔မွ က်ပ္ ၂၀၀၀ ေလာက္ပဲ ရတာ။ ပြင့္လင္းရာသီမွာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း အလုပ္က မရွိဘူး။ ေလာက္ကိုင္ဘက္မွာဆိုရင္ ေန႔စားခက ၁ ေယာက္ကို ၈၀၀၀၊ ၉၀၀၀ အနည္းဆံုး ရတယ္ဆိုေတာ့ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႔ သြားလုပ္ရတာေပါ့့့။ အလုပ္ရွင္ကေတာ့ တရုတ္ေတြပါပဲ။”
အခုလို အမ်ားႀကီးထြက္ေျပးလာေတာ့ ဟိုက ေဒသခံေတြေရာ ဘယ္လိုေနၾကလဲ။
“ေဒသခံေတြက ဆိိုင္ေတြအားလံုး ပိတ္ထားၾကတာေပါ့။ အမ်ားဆံုးျပန္တာက ကိုးကန္႔ တရုတ္ေတြ ဟိုဘက္ကို ျပန္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒီျပင္လူေတြေတာ့ ဘယ္ဘက္ ေျပးတယ္ဆိုတာ မသိဘူး။”
ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနရထိုင္ရတာေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ။
“ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေတာ့ စား၀တ္ေနေရးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ ထမင္းထုပ္ေတြနဲ႔ မုန္႔ လာပို႔တယ္။”
အခု ဘယ္လိုဆက္လုပ္မွာလဲ။ အေျခအေန တည္ၿငိမ္ရင္ ကိုးကန္႔ကို ျပန္မွာလား။
“က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ေလာက္ကိုင္ကို ျပန္မသြားေတာ့ပါဘူး။ အိမ္မွာဘဲ ရွိသလို လုပ္စားေတာ့မယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးက က်ေနာ္တို႔ အေျခအေန မေစာင့္ေတာ့ဘူး။ အခု အိမ္ျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္ ရွိတဲ့သူလည္း ရွိ၊ မရွိတဲ့သူလည္း မရွိၾကဘူးဗ်။ ကယ္ဆယ္ေရးက မႏၱေလးကို ပို႔ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ အခု ကားေစာင့္ေနၾကတာ၊ ပို႔ေပးရင္ေတာ့ ဟိုဘက္ကို အဆင္ေျပမလားလို႔ပဲ။”
ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္ပိုင္းအတြင္း ရွမ္းျပည္အေရွ႕ေျမာက္ပိုင္း ကိုးကန္႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသမွာ အစိုးရတပ္နဲ႔ ကိုးကန္႔လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ၾကား ျဖစ္ပြားတဲ့ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ေဒသခံေတြအပါအ၀င္ အဲဒီမွာ သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ သူေတြပါ ေထာင္နဲ႔ခ်ီၿပီး ေဘးလြတ္ရာကို တိမ္းေရွာင္ေနၾကပါတယ္။
အဲဒီထဲမွာ လားရိႈးၿမိဳ႕ေပၚကို ေရာက္လာသူအမ်ားစုကေတာ့ ႏိုင္ငံ၀န္ထမ္းနဲ႔ ျပည္မက အလုပ္သမားေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ လားရိႈးမန္ဆူေက်ာင္းတိုက္မွာ ေရာက္ရွိေနတဲ့ ဒုကၡသည္တဦးကို ဒီဗြီဘီ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းထားပါတယ္။
ဦးေလးနာမည္ ဘယ္လိုေခၚပါသလဲ ၊ ဒီကို ေရာက္လာရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ေျပာျပပါ။
“က်ေနာ္က ရမည္းသင္း အိုင္ႏြမ္ေက်းရြာက ကိုတင္လိႈင္ပါ ခင္ဗ်။ က်ေနာ္တို႔ ၾကံခုတ္ရင္း အလုပ္လုပ္ရင္းက ျပန္လာတဲ့အဖြဲ႔ပါ။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔က တရြာတည္းသားေတြခ်ည္းပဲကို ၄၆ ေယာက္ ရွိတယ္။ ကားတစီးတည္း အတူစီးလာတာပါ။ မေန႔ည ၉ နာရီက ဒီေက်ာင္းတိုက္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ေလာက္ကိုင္မွာ စစ္ျဖစ္လို႔ ၾကံဳရာကားေတြနဲ႔ ျပန္လာတာ။ အဲဒီမွာေတာ့ စစ္ျဖစ္ေနတာ ပထမရက္ကထက္ ဆိုး၀ါးသလို ျဖစ္ေနေတာ့ မေနရဲလို႔ ျပန္လာတာ။”
တိုက္ပြဲအေျခအေနက ဘယ္ေလာက္ထိ ဆိုး၀ါးေနပါသလဲ။
“ျမန္မာစစ္တပ္ကို ကုိးကန္႔လက္နက္ကုိင္ေတြက ေန႔လယ္မွာ မတိုက္ဘဲ ညညက်မွ ၀င္တိုက္ ေနတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္ေတာ့မေ၀းဘူးေပါ့။ ညပိုင္းမွာ အသံေတြၾကားတယ္။ အရင္ကေတာ့ ဒီလို ထြက္ေျပးရတာမ်ဳိး မၾကားဖူးဘူး။ တအုန္းအုန္း တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ စစ္ျဖစ္ေတာ့ ေၾကာက္တာေပါ့။”
တိုက္ပြဲေတြေၾကာင့္ အရပ္သားေတြ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရသူေတြ ရွိပါသလား။
“အရပ္သားေတြ ေသဆံုးမႈေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၾကံခုတ္တဲ့ေနရာနားက လူစုလူေ၀းမွာေတာ့ ၾကားခဲ့ရတာေပါ့။ မ်က္ျမင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ၾကံခုတ္တဲ့ေနရာနားကို ဗံုးတလံုးက်လို႔ ပ်က္စီး တယ္လို႔ေတာ့ ၾကားတယ္။”
ဒီကိုေရွာင္လာတဲ့အခါလမ္းမွာ ဘယ္လို အခက္အခဲေတြႀကံဳေတြ႕ခဲ့ရပါသလဲ။
“က်ေနာ္တို႔ေတာ့ သိပ္မခက္ပါဘူး။ ေလာက္ကိုင္မွာ အစိုးရကလည္း အလုပ္သမားေတြ ကိုယ္ဌာေန ကိုယ္ျပန္ဖို႔ ေျပာၿပီး ကယ္ဆယ္ေရးကလည္း ကားေတြနဲ႔ တင္ေခၚေပးပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး လာၾကတယ္။ ကားေတြက ျပည့္ညႇပ္ကုန္တယ္၊ ကယ္ဆယ္ေရးကားနဲ႔ မေတြ႔ေသးတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ ကားသမားေတြ တေယာက္ကို လားရိႈးအေရာက္ ၁ သိန္းေတာင္းပါတယ္။ ေပးစရာမရွိေတာ့ ကေလးေတြေရာ အကုန္လံုး ေျခလ်င္ လာရပါတယ္။ ေျခလ်င္လာေတာ့ ဟိုပန္ကို ေရာက္ေအာင္ တညလံုးနဲ႔ တေနကုန္ေပါ့ ေလွ်ာက္ရပါတယ္။ မသြားႏိုင္တဲ့ ကေလးေတြလည္း ပါေတာ့ ေစာင့္ေခၚရတာေပါ့။ လမ္းမွာ က်ေနာ္တို႔နဲ႔ ေတြ႔တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့အဖြဲ႔က လူေပါင္း ၃၅ ေယာက္လို႔ ေျပာပါတယ္။”
အခုထြက္ေျပးလာတဲ့ လူေတြက ဘယ္နယ္ ဘယ္အရပ္ေဒသေတြကေန လာၾကတာပါလဲ။
“က်ေနာ္တ္ို႔က မႏၱေလးတိုင္း ရမည္းသင္းကေပါ့၊ တပ္ကုန္းကလည္း ပါတယ္။ ရခိုင္ဘက္ကလည္း ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေအာက္ ၿမိတ္၊ ထား၀ယ္ဘက္ကလည္း ပါတယ္။ နယ္စံုပါတယ္။”
ဘာေၾကာင့္ အဲဒီ ကိုးကန္႔ေဒသဘက္မွာ သြားၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကတာလဲ။
“က်ေနာ္တို႔ဆီမွာက အလုပ္လုပ္ရင္ တေန႔မွ က်ပ္ ၂၀၀၀ ေလာက္ပဲ ရတာ။ ပြင့္လင္းရာသီမွာ အလုပ္လုပ္မယ္ဆိုရင္လည္း အလုပ္က မရွိဘူး။ ေလာက္ကိုင္ဘက္မွာဆိုရင္ ေန႔စားခက ၁ ေယာက္ကို ၈၀၀၀၊ ၉၀၀၀ အနည္းဆံုး ရတယ္ဆိုေတာ့ မိသားစု စား၀တ္ေနေရး ေျပလည္ဖို႔ သြားလုပ္ရတာေပါ့့့။ အလုပ္ရွင္ကေတာ့ တရုတ္ေတြပါပဲ။”
အခုလို အမ်ားႀကီးထြက္ေျပးလာေတာ့ ဟိုက ေဒသခံေတြေရာ ဘယ္လိုေနၾကလဲ။
“ေဒသခံေတြက ဆိိုင္ေတြအားလံုး ပိတ္ထားၾကတာေပါ့။ အမ်ားဆံုးျပန္တာက ကိုးကန္႔ တရုတ္ေတြ ဟိုဘက္ကို ျပန္ၾကတာ မ်ားတယ္။ ဒီျပင္လူေတြေတာ့ ဘယ္ဘက္ ေျပးတယ္ဆိုတာ မသိဘူး။”
ဒီဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာ ေနရထိုင္ရတာေရာ ဘယ္လိုအေျခအေနရွိလဲ။
“ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာေတာ့ စား၀တ္ေနေရးေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေရာက္တာနဲ႔ ထမင္းထုပ္ေတြနဲ႔ မုန္႔ လာပို႔တယ္။”
အခု ဘယ္လိုဆက္လုပ္မွာလဲ။ အေျခအေန တည္ၿငိမ္ရင္ ကိုးကန္႔ကို ျပန္မွာလား။
“က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ေလာက္ကိုင္ကို ျပန္မသြားေတာ့ပါဘူး။ အိမ္မွာဘဲ ရွိသလို လုပ္စားေတာ့မယ္။ ကယ္ဆယ္ေရးက က်ေနာ္တို႔ အေျခအေန မေစာင့္ေတာ့ဘူး။ အခု အိမ္ျပန္ဖို႔ လမ္းစရိတ္ ရွိတဲ့သူလည္း ရွိ၊ မရွိတဲ့သူလည္း မရွိၾကဘူးဗ်။ ကယ္ဆယ္ေရးက မႏၱေလးကို ပို႔ေပးမယ္ ေျပာတယ္။ အခု ကားေစာင့္ေနၾကတာ၊ ပို႔ေပးရင္ေတာ့ ဟိုဘက္ကို အဆင္ေျပမလားလို႔ပဲ။”
No comments:
Post a Comment
Comment မ်ားကုိ စီစစ္ျပီး တင္ေပးပါမည္။ မုိက္ရုိင္းေသာ၊ လူသားမဆန္ေသာ Commet မ်ား တင္မေပးပါ။