နားလည္ ေစခ်င္ေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး မည္သည့္ Ethno-Politic

(ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန)

တိုင္းရင္း သား ႏိုင္ငံေရးဟု ဆိုေသာ ထို “Ethno-Politic” ေဝါဟာ ရအား အေမရိ ကန္ ျပည္ေထာင္စု ၿငိမ္းခ်မ္ေရး အင္စတီ က်ဳ႕စ္ (USIP) မွ ၿပီးခဲ့သည့္ ၂၀၁၄ မတ္လ ဆန္း၌ ထုတ္ေဝ ခဲ့ေသာ “Media and conflict in Myanmar” ဟူသည့္ အစီရင္ ခံစာ၌ “Ethno-Politic” ဟု စတင္ သံုးႏႈန္း ခဲ့သည္ကုိ ဖတ္႐ႉ႕ ခဲ့ရသည္။

ျမန္မာ ႏိုင္ငံ တြင္း႐ွိ “တိုင္းရင္းသား အေရးသည္” ႏိုင္ငံေရး ျပသနာ တစ္ရပ္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ အစဥ္ အဆက္၏ ေထာက္ျပ ခ်က္ကိုကား ယေန႕ အထိ အစိုးရမွ တိတိ ပပ လက္ခံသည္ လက္မခံသည္ ဟူေသာ ေျပာၾကား ခ်က္မ်ိဳး မ႐ွိေသးေပ။

သို႕ေသာ္လည္း ပြင့္လင္း လာသည့္ ၂၀၁၀ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပဳင္ ေျပာင္းလဲေရး ေနာက္ပိုင္း၌မူ ယခင္ အရိပ္ တေစၧမည္းႀကီး ကဲ့သို႔ အစိုးရမွ သမုတ္ ခဲ့ေသာ “ဖက္ဒရယ္” မူကိုကား လက္ခံ ႏိုင္ေၾကာင္း အစိုးရ ထိပ္တန္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား ေျပာၾကား ခ်က္ကိုကား သတင္း မီဒီယာမ်ား၌ မၾကာခဏ ေတြ႕ျမင္ ရေပသည္။

သမိုင္းေၾကာင္း ျဖစ္တည္ပံု ကြဲျပားျခင္း၊ ကြဲျပားေသာ ႐ိုးရာ ဓေလ့ ထံုးတမ္း အစဥ္အလာ ေတြေၾကာင့္ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး မ်ားသည္ ထူးျခားေသာ အသြင္ သ႑ာန္ မ်ားႏွင့္ သီးျခား ဆန္သည့္ လူမ်ိဳးစုမ်ား အသြင္အျဖစ္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံ တြင္း၌ တည္႐ွိ ခဲ့ေပသည္။

ထိုမတူ ကြဲျပားမႈသည္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံအား ကြဲျပားေသာ အလွ တရားမ်ား စုဆည္းရာ အျဖစ္ ႐ႉ႕ျမင္ရန္ မွသည္ အကြဲကြဲ အျပားျပား ျဖစ္ေရး ဆီသို႕ ဦးတည္ေသာ တည္႐ွိမႈ အျဖစ္ အစိုးရ အဆက္ဆက္က သေဘာထား ခဲ့ၾက ေပသည္။

ေခတ္အဆက္ဆက္ ႏိုင္ငံေရး တိုက္ပြဲ မ်ားတြင္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရးသည္ ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရး အသြင္ အျဖစ္သာ လႈပ္႐ွား ခဲ့ေပသည္။ အလားတူ ျမန္မာႏိုင္ငံ တြင္း၌ တည္႐ွိ ေနထိုင္လ်က္ ႐ွိေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစု မ်ားသည္လည္း ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရး နည္းတူ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး အတြက္ ပံုေဖာ္ ခဲ့ၾက ေပသည္။

ဤပံုေဖာ္ မႈသည္ ျမန္မာ့၌ သာမက ကမၻာ၌ပါ ေက်ာၾကား သြားခဲ့ရသည့္ ကမၻာ့ အ႐ွည္ၾကာ ဆံုးေသာ ျပည္တြင္းစစ္ အႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္ၾကာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕မ်ားႏွင့္ ျမန္မာ အစိုးရ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕တို႕ အၾကား လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ျဖင့္ ႏိုင္ငံေရး ျပသနာကို ေျဖ႐ွင္းရန္ ႏွစ္ဖက္ စလံုး ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကသည္။

ထိုသို႔ ေျဖ႐ွင္းျခင္းျဖင့္ ႏွစ္ဦး ႏွစ္ဖက္ ရ႐ွိ ခဲ့သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ကား တိုင္းျပည္ ခႊ်တ္ခ်ႊံ ၾကျခင္းႏွင့္ စစ္ေျပး ဒုကၡသည္ တိုးပြား လာျခင္း၊ ကမၻာ့ အဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံ စားရင္း ဝင္ခဲ့ျခင္း၊ ႏိုင္ငံတကာ၏ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈ ခံခဲ့ရျခင္း တို႔ကား ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းေၾကာင္းကို ပို၍ အက်ဥ္းတန္ေစ ခဲ့သည္။

ထိုကာလသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံ၊ စီးပြား၊ လူမႈေရ က႑ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္မႈမ်ားအား အေမွာင္ ႐ႉိက္ခဲ့သည့္ ကာလ ျဖစ္ခဲ့သည္။ ျပည္တြင္း စစ္ေၾကာင့္ အျခား ယွဥ္ဘက္ ႏိုင္ငံ မ်ားထက္ ျမန္မာ ႏိုင္ငံ မ်ားစြာ ေအာက္က် ေနာက္က် ျဖစ္ခဲ့ရသည္။

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႕တစ္ခု ျဖစ္သည့္ “ဝ” ျပည္ ေသြးစည္း ညီညြတ္ေရး တပ္မေတာ္ ေျပာေရး ဆိုခြင့္ ႐ွိသူ ဦးေအာင္ျမင့္၏ သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္ အႏွစ္ (၆၀) ေက်ာ္ ျဖစ္ပြား ခဲ့ေသာ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ တပ္မ်ားႏွင့္ အစိုးရ တပ္မ်ား အၾကား လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္ မွာမူ

“တိုင္းျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ လြတ္လပ္ေရး ရခါက ကေန စၿပီး အခုထိ ျပည္တြင္းစစ္ ျဖစ္ေနတယ္၊ မရပ္ႏိုင္ဘူး ၊ အဲဒီလို မရပ္ႏိုင္ တာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကႊ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာ ထားက လူမ်ိဳးခ်င္း တန္းတူ ညီမွ်မႈ မ႐ွိတာ၊ လုပ္ပိုင္ ခြင့္ေတြ မ႐ွိတာ၊ ပင္လံုမူ ပင္လံု စိတ္ဓါတ္ ၊ ပင္လံု သေဘာထား မျပည့္ဝ တာပဲ ျဖစ္တယ္” ဟု ဦးေအာင္ျမင့္က ဆိုပါသည္။

သို႕ေသာ္ ထိုတိုင္းရင္းသား တို႕၏ ႏိုင္ငံေရး အခြင့္အေရး အတြက္ ႀကိဳးပမ္းမႈသည့္ ျမန္မာ အစိုးရ အတြက္ ခြဲထြက္ေရး အသြင္ သ႑ာန္ ေဆာင္ေသာ လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ ဟုသာ ခံယူ၍ ျပတ္ျပတ္ သားသားပင္ ေခ်မႈန္း ခဲ့ေပသည္။

တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕ မ်ားမွလည္း ထိုအစိုးရ အဆက္ဆက္ မ်ား၏ ကိုင္တြယ္ မႈသည္ တိုင္းရင္းသား တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ ျပဌာန္း ခြင့္ကို ဥပေကၡာ ျပဳေသာ ၊ တိုင္းရင္းသားမ်ား အပါအဝင္ ျမန္မာ့ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ ပါဝင္ သေဘာတူ လက္မွတ္ ေရးထိုး ခဲ့ေသာ ပင္လံု သေဘာ တူညီခ်က္ကို ေဖာက္ဖ်က္ေသာ ကိုင္တြယ္မႈသာ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ယူကာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား ဖြဲ႕စည္း၍ ထိုကိုင္တြယ္ မႈကို ခုခံ ခဲ့ၾကသည္။

ထိုျမန္မာ အစိုးရနားလည္ ေလေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ တိုင္းရင္းသား အဖဲြ႕မ်ား ခံယူ ေလေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး တို႕အၾကား ကြဲျပားေသာ ဝိဝါဒ မ်ားႏွင့္ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္ တို႕သည္လည္း အစံုစံု အဖံုဖံု ႐ွိခဲ့ ေပသည္။

ယခု ကာလသည္ ထိုႏွစ္ဖက္ (အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသား) တို႕အၾကား လက္ခံေလေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုခ်က္မွာ ပို၍ နီးစပ္ သည္ဟု ဆိုႏိုင္ ေပေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးအား ျမန္မာ့ အစိုးရမွ အျပည့္အဝ နားလည္ ပါရဲ့လားဟု ဆိုရန္ မွာလည္း အေျခအေန မ႐ွိေသးေပ။

USIP အစီရင္ ခံစာ၌ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး၏ ေျပာၾကား ခ်က္အား ကိုးကား၍ ေရးသား ထားသည္မွာ “ဗမာ လူမ်ိဳး ေတြဟာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေတြကို နားလည္ဖို႕ မႀကိဳးစားဘူး၊ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေတြ ကြဲျပားစြာ တည္႐ွိ ေနမႈကို သိ႐ွိသလို၊ အကြဲကြဲ အျပားျပား ျဖစ္မွာကို မလိုလားဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အေျဖ႐ွာ ဖို႕ကိုလည္း မႀကိဳးစားဘူး” ဟူ၍ သံုးသပ္ ေရးထား ထားပါသည္။

ထိုတိုင္းရင္းသား မ်ားအေပၚ လဲြမွားလ်က္ ႐ွိေနေသာ အျမင္မ်ားႏွင့္ သေဘာထားသည္ ဗမာ လူမ်ိဳး အမ်ားစု မ်ားအၾကား က်ယ္ျပန္႕စြာ တည္႐ွိလ်က္ ႐ွိဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း အစီ႐င္ခံစာ၌ ဆက္လက္ ေရးသား ထားခဲ့ ေလသည္။

ထိုေၾကာင့္လည္း ကာလ ႐ွည္ၾကာစြာ ႏွစ္ဖက္အၾကား လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡျဖင့္ ထိုအျခင္းအရာအား နားလည္ရန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾက ေပသည္။ တိုက္ခိုက္မႈ ျဖင့္သာ ၾကာျမင့္ ခဲ့ရၿပီး ဆယ္စုႏွစ္ (၆) ခု ၾကာလာသည့္တိုင္ ထိုျပသနာ မေျဖ႐ွင္း ႏိုင္ခဲ့ေပ။

ထို႕သို႕ ႏွစ္ဖက္ အၾကား ႐ွည္ၾကာစြာျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြား လာခဲ့သျဖင့္ ႏွစ္ဖက္ အၾကား ႐ွိခဲ့ေသာ ယံုၾကည္မႈ တံတိုင္း မွာလည္း အပိုင္းပိုင္းပင္ ႀကိဳးခဲ့ ေလသည္။

လက္႐ွိ ၌လည္း ဦးသိန္းစိန္ အစိုးရမွ အမ်ိဳးသား ရင္ၾကား ေစ့ေရးအား ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ကာ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕ မ်ားႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္ ထားခဲ့ေသာ္လည္း ဆက္လက္ ျဖစ္ေပၚ ေနဆဲ ျဖစ္သည့္ ကခ်င္ ျပည္နယ္ႏွင့္ ႐ွမ္းျပည္နယ္ အတြင္း႐ွိ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ တို႕မွာ ထိုႏွစ္ဖက္ ယံုၾကည္မႈမ်ား၏ မွတ္ေက်ာက္ တင္စရာ အေျခအေနမ်ား အျဖစ္ တည္႐ွိ ေနဆဲ ျဖစ္သည္။

အစိုးရ လက္နက္ကိုင္ မ်ားမွ တိုင္းရင္းသား ေဒသ မ်ားတြင္ အေျခစိုက္ ထားသည့္ တပ္ရင္း တပ္ဖြဲ႕မ်ား ႐ုပ္သိမ္း ေပးရန္ သေဘာမတူ ႏိုင္ေသးပဲ ျဖစ္ေန၍ အခ်ိဳ႕ေဒသမ်ားတြင္မူ ႐ွိရင္းစြဲ တပ္အင္အားထက္ ပိုမို တိုးခ်ဲ႕ ခ်ထားသည့္ တပ္အင္အား မ်ားလည္း ႐ွိေနေၾကာင္းလည္း USIP အစီရင္ ခံစာ၌ ေထာက္ျပ ထားခဲ့သည္။

အစိုးရမွ အေကာင္အထည္ ေဖာ္လ်က္ ႐ွိေနသည္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးမွာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး ျပသနာကို ေျဖ႐ွင္းရန္ ႀကိဳးပမ္း ျခင္း၏ ပထမ ေျခလွမ္းသာ ျဖစ္၍ ေ႐ွ႕ဆက္ ၍လည္း ကာလအတန္ၾကာ လုပ္ေဆာင္ သြားရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္အျဖစ္ ဆက္လက္ တည္႐ွိ သြားဦး မည္လည္း ျဖစ္သည္။

Ethno-Politic ဟု မည္ေသာ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး သည္ကား ထိုထက္ က်ယ္ျပန္႕သည့္ သေဘာ ေဆာင္ေၾကာင္း တင္ျပ လိုပါသည္။
တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရးဟု ဆိုရာ၌ အဓိက အားျဖင့္မူ “တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္” ကို အာမခံေသာ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ တစ္ရပ္ ေပၚေပါက္ ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္း ျဖစ္သည္ဟု အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆို ႏိုင္ေပသည္။

ထိုႏိုင္ငံေရး စနစ္သည္ ဒီမိုကေရစီ အုပ္ခ်ဳပ္မႈျဖင့္ လည္ပတ္ေသာ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု တည္ေဆာက္ေရးဟု တိုင္းရင္းသား မ်ားမွ ကာလ ႐ွည္ၾကာ ကတည္းကပင္ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရ အဆက္ဆက္အား အဆိုျပဳ ခဲ့ေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထိုအဆို ျပဳမႈသည္ လြဲမွားေသာ အဓိပၸါယ္ ဖြင့္ဆိုမႈျဖင့္သာ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး၏ အတိတ္ကာလ မ်ား၌ “ဖက္ဒရယ္မည္သည္ ခြဲထြက္ေရးမူ” ျဖစ္သည္ ဟူ၍ လြဲမွားစြာပင္ ကင္ပြန္း တပ္ခဲ့ၾကသည္။

ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ ရာ၌ စစ္ေရး နည္းလမ္းျဖင့္ ေျဖ႐ွင္း ျခင္းသည္ အေျဖ ထြက္လာ ႏိုင္မည့္ နည္းလမ္း တစ္ခု မဟုတ္ေၾကာင္း သံုးသပ္သည္ ဟုလည္း KNU ကာကြယ္ေရး ဌာန တာဝန္ခံ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေရာ္ဂ်ာခင္က သံုးသပ္ ေျပာၾကား သြားခဲ့သည္။

“ကႊ်န္ေတာ္တို႕က ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး တည္ေဆာက္ ႏိုင္ဖို႔ တစိုက္ မတ္မတ္ သြားမယ္၊ စစ္တိုက္လာတာ အႏွစ္ေပါင္း (၆၀) ေက်ာ္ၿပီ ၊ ဘယ္သူမွ အက်ိဳး မ႐ွိဘူး၊ ဘာအေျဖမွ မထြက္ဘူး၊ အခု အစိုးရက ဖြင့္ေပး လာတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အခြင့္ အေရးကို ကႊ်န္ေတာ္တို႔ ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ အဲဒီ လမ္းေၾကာင္းကို ကႊ်န္ေတာ္တို႔ ယူတယ္၊ သေဘာက ကႊ်န္ေတာ္တို႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ မေပးပဲ စစ္ေရး ကိုပဲ တစ္ဖက္သတ္ တြန္းပို႔မယ့္ အေနအထား ေရာက္ရင္ေတာ့ ကႊ်န္ေတာ္တို႔ မတတ္ႏိုင္ဘူး” ဟု ဗဒို ေရာဂ်ာခင္က ဆိုပါသည္။

တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး အခန္း က႑သည္ ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး၏ အခန္းက႑ တစ္ေထာင့္ တစ္ေနရာ ၌သာ သမိုင္း တစ္ေလွ်ာက္ ေနရာရခဲ့ၿပီး ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံေရး၌ အေသးအဖြဲ ျပသနာ ဟုသာ ျမန္မာ အစိုးရ အပါအဝင္ အေနာက္ႏိုင္ငံ မ်ားက သေဘာထား ခဲ့ၾကသည္။

တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားမွ ဖြဲ႔စည္း ထားသည့္ တႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ညွိႏႈိင္း ေဆာင္႐ြက္ေရး အဖဲြ႕ (NCCT) မူၾကမ္း ေရးဆြဲေရး ကိုယ္စားလွယ္ မ်ားႏွင့္ အစိုးရ ဖြဲ႔စည္း ထားသည့္ မူၾကမ္း ေရးဆြဲေရး ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ဒုတိယ အႀကိမ္ ျမန္မာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စင္တာ၌ တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ မူၾကမ္း (Single Draft) ရ႐ွိေစရန္ ညွိႏႈိင္း ေဆြးေႏြး ညွိႏႈိင္း ခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ေသာ္ျငား “တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္” ထြက္႐ွိ လာႏိုင္မည့္ အေနအထားမွာ မည္သည့္ အေျခအေနတြင္ ႐ွိေနေၾကာင္းကို ခန္႕မွန္းရ ခက္ေနဆဲ ျဖစ္သည္။

ထို႔ျပင္ အပစ္ရပ္ မူၾကမ္း (Single Draft) အေပၚ အစိုးရ၏ သေဘာထားမွာ တင္းမာ ေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း ညီညြတ္ေသာ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဖက္ဒရယ္ ေကာင္စီ (UNFC) အေထြေထြ အတြင္ေရးမႉး ႏိုင္ဟံသာက ေျပာသည္။

“တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ့ ရပ္တည္ခ်က္မူ (၆) ခ်က္ အရ ကႊ်န္ေတာ္တို႕ လက္နက္ စြန္႕ရမယ္၊ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပံု ေအာက္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြး ရမယ္၊ ဒါေတြဟာ ကႊ်န္ေတာ္တို႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြ ဘက္က လက္ခံဖို႔ ခက္ခဲတဲ့ အခ်က္ေတြပါ ႏိုင္ဟံသာက ေျပာသည္။

တိုင္းရင္းသား အခြင့္အေရးႏွင့္ ဒီမိုကေရစီေရး၊ ႏိုင္ငံေရးတို႔ မည္သည္မွာ ဒဂၤါး တစ္ခ်ပ္၏ ေခါင္းႏွင့္ ပန္း ျဖစ္၍ ႏွစ္ခုစလံုးကို တစ္ၿပိဳင္နက္တည္း ေျဖ႐ွင္းမွ ရမည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ႏိုင္ဟံသာက သံုးသပ္ ေျပာဆိုပါသည္။

သို႕ေသာ္လည္း သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ ကမူ ေ႐ွ႔ဆက္၍ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔မ်ားႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ မ်ားကို တစ္ႏိုင္ငံလံုး အတိုင္းအတာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆို ၿပီးေနာက္ မိမိ ကတိ ျပဳထားသည့္ အတိုင္း ႏိုင္ငံေရး ေတြ႕ဆံု ေဆြးေႏြးေရး နည္းလမ္း ျဖင့္သာ အေျဖ႐ွာ ႏိုင္ရန္ ေမွ်ာ္မွန္းေၾကာင္း ယခုလဆန္း၌ ထုတ္လႊင့္ ခဲ့သည့္ ေရဒီယို မိန္႔ခြန္းတြင္ ထည့္သြင္း ေျပာၾကား သြားခဲ့သည္။

သို႕ေသာ္လည္း တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး ျပသနာကို အစိုးရမွ နားလည္မႈ လြဲေနသမွ်၊ ကိုင္တြယ္ပံု လြဲေနသမွ် ကာလ ပတ္လံုး ျမန္မာ့ ႏိုင္ငံ၏ တိုင္းရင္းသား ႏိုင္ငံေရး ျပသနာ ခ်ဳပ္ၿငိမ္းဖို႔ရာ လမ္းမျမင္ ေသးေပ။

အထူးသျဖင့္ ႏွစ္ဖက္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး ရ႐ွိ ထားၿပီး ေသာ္ျငားလည္း ပတ္ခတ္မႈ ျပည္လည္ ျဖစ္ပြား ေနသည့္ သာဓက တို႔အား အေျခခံ၍ အစိုးရ၏ ပိုမို ထိေရာက္ေသာ၊ ခ်ဥ္းကပ္မႈ မွန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမွ တိုင္းရင္းသား ျပသနာကို ေျဖ႐ွင္း ပါက ပိုမို ထိေရာက္ ႏိုင္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေရးသား တင္ျပ အပ္ပါသည္။