တိုင္းရင္းသားစာေပမ်ား ေက်ာင္းတြင္းသင္ၾကားခြင့္မရမႈ “ဗမာတစ္က်ပ္၊ တိုင္းရင္းသားတစ္က်ပ္” ျဖစ္ရန္လို

(Mizzima)

ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ပုဒ္မ ၂၂ပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အား ဆန္႔က်င္ေနသည့္ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာန၏ ၂၀၁၄- ၁၅ ဘ႑ာႏွစ္ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္း ဥပေဒၾကမ္းပါ တိုင္းရင္းသားစာေပကို ေက်ာင္းျပင္ပ၌သာ သင္ၾကား ခြင့္ျပဳသည့္ မူ၀ါဒအေပၚ “ဗမာ တစ္က်ပ္၊ တိုင္းရင္းသားတစ္က်ပ္” ဟူသည့္ သာတူညီမွ်ျဖစ္ေရးအတြက္ လိုအပ္ေနေၾကာင္း ခ်င္းျပည္နယ္ မဲဆႏၵနယ္ အမွတ္(၃) အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ဦးေပါလ္ ထန္ထိုင္းက ျပည္ေထာင္စု အစိုးရသို႔ လႊတ္ေတာ္မွတစ္ဆင့္ ေ၀ဖန္ေထာက္ျပခဲ့သည္။

 

“ဒီမိုကေရစီစနစ္က်င့္သံုးတဲ့ ဦးႏု အစိုးရလက္ထက္မွာလဲ တိုင္းရင္းသား စာေပကို မူလတန္းအဆင့္အထိ ေက်ာင္းတြင္းမွာ သင္ယူခြင့္ေပးခဲ့တယ္။ တစ္က်ပ္သား အျပည့္ပဲ၊ ဗမာတစ္က်ပ္ တိုင္းရင္းသား တစ္က်ပ္ ပဲ၊ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ ဦးေန၀င္း လက္ထက္မွာေတာ့ မူလတန္းေအာက္ အဆင့္မွာပဲ သင္ခြင့္ေပးခဲ့တယ္၊ တစ္က်ပ္သား မျပည့္ေတာ့ဘူး။ အခု ဒီမိုကေရစီ အစိုးရလက္ထက္ေရာက္မွ မူလတန္း ေအာက္ဆင့္မွာပဲ သင္ခြင့္ေပးတယ္၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပမွာပဲ သင္ခြင့္ျပဳတယ္ဆိုေတာ့ တစ္မတ္သားေတာင္ မက်န္ေတာ့ဘူး၊ ဒီေတာ့ ဦးႏု ဒီမိုကေရစီနဲ႔ ဦးသိန္းစိန္ ဒီမိုကေရစီ မတူဘူးလား” ဟု ၎က ျပည္ေထာင္စု လႊတ္ေတာ္ န၀မပံုမွန္အစည္းအေ၀း သတၱမေန႔တြင္ ၂၀၁၄-၂၀၁၅ အမ်ဳိးသားစီမံကိန္း ဥပေဒၾကမ္းအား ေထာက္ျပ ေဆြးေႏြးရင္း ေျပာၾကားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒပုဒ္မ ၂၂ တြင္ “ႏိုင္ငံေတာ္သည္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စကား၊ စာေပ၊ အႏုပညာ၊ ယဥ္ေက်းမႈတုိ႔ကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစရန္ ကူညီမည္” ဟု ျပ႒ာန္းထားေၾကာင္း၊ ယခုကဲ့သုိ႔ ေက်ာင္းတြင္း၌ သင္ခြင့္မျပဳေတာ့ျခင္းမွာ ကူညီမည္ဆိုေသာ ျပ႒ာန္းခ်က္ႏွင့္ ဆန္႔က်င္ေနေၾကာင္း၊ ဤသို႔ တိုင္းရင္းသား စာေပကို တစ္က်ပ္သားအျပည့္ သင္ယူခြင့္မရသည္ကို သမၼတႀကီးႏွင့္ ဒုတိယသမၼတ ေဒါက္တာစိုင္း ေမာက္ခမ္းတို႔ မသိၾကေလသေလာဟု ၎က ျဖည့္ စြက္ေျပာခဲ့သည္။

ထို႔အျပင္ “ျပည္ေထာင္စုအစိုးရက ၀န္ႀကီးေတြက ျပည္သူေတြအတြက္ လုပ္သင့္တာေတြကို ျပည္သူေတြ က မေတာင္းဆိုဘဲ လုပ္ေပးရမွာပါ၊ ေတာင္းဆိုမွ လုပ္ေပးမယ္ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျပည္သူေတြ ဟာ သူေတာင္းစားေတြနဲ႔ တူေနေတာ့ မွာပါ” ဟုလည္း ၎က ေျပာေသးသည္။

ပုဒ္မ ၂၂တြင္ ပါ၀င္သည့္ ကူညီေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ိဳး မလုပ္ေပးႏိုင္ပါက ျပည္ေထာင္စုစိတ္ဓာတ္၊ တိုင္းရင္း သား စည္းလံုးညီညြတ္ေရးကိစၥရပ္မ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရာတြင္ အခက္အခဲရိွေၾကာင္း ႏွင့္ တိုင္း ရင္းသားမ်ားအၾကား မွန္ကန္ေသာ အေတြးအျမင္၊ မွန္ကန္ေသာ ယံုၾကည္မႈလည္းရိွႏိုင္မည္ မဟုတ္ ေၾကာင္း၊ လြတ္လပ္ေရးမရခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေျပာခဲ့သည့္ “ေအးအတူ-ပူအမွ်၊ မရိွအတူ-ရိွအတူ၊ ဗမာတစ္က်ပ္-တိုင္းရင္းသား တစ္က်ပ္”ဟူသည့္ အလြန္ေကာင္းမြန္သည့္ မူ၀ါဒကို မေမ့အပ္ဘဲ အေကာင္ အထည္ ေဖာ္ၾကေစလိုေၾကာင္းလဲ ၎က တိုက္တြန္းေျပာၾကားခဲ့သည္။

မြန္ျပည္နယ္ ေရး မဲဆႏၵနယ္ ျပည္သူ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ ေဒၚမိျမင့္သန္းကလည္း “ပညာေရး၀န္ ႀကီးဌာနရဲ႕ မူ၀ါဒထဲမွာ တိုင္းရင္းသားဘာသာစကားကို မူလတန္းေအာက္အဆင့္ ေက်ာင္းတြင္းမွာျဖစ္ ေစ၊ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပမွာျဖစ္ေစ သင္ၾကား ႏိုင္ဖို႔ခ်မွတ္ခဲ့ေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ေက်ာင္းခ်ိန္ျပင္ပတြင္ ခြင့္ ျပဳတယ္လို႔ အတိအလင္း ေဖာ္ျပထားျခင္းဟာ မျဖစ္သင့္ပါဘူး” ဟု ေထာက္ျပေဆြးေႏြးခဲ့သည္။
တိုင္းရင္းသားစာေပအေပၚ ႏိုင္ငံေတာ္က တာ၀န္မယူ၊ လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့သည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာ ျမင့္ခဲ့ေၾကာင္း၊ တိုင္းရင္းသားစာေပ အပါအ၀င္ ပညာေရးကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ့သည္မွာလဲ အလားတူျဖစ္ေသာ ေၾကာင့္ ကမၻာ့အလယ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ပညာေရးအဆင့္ လြန္စြာနိမ့္က်ေနမည္ကို အမ်ားအသိပင္ျဖစ္ ေၾကာင္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ ယခုပညာေရး၀န္ႀကီး ဌာန၏ အမ်ိဳးသားစီမံကိန္းဥပေဒၾကမ္းတြင္ တိုင္းေဒသႀကီး၊ သို႔မဟုတ္ ျပည္နယ္မ်ားတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ား၏ စာေပ၊ ဘာသာစကား တစ္ခုခုဆိုသည္ကို ျဖဳတ္လ်က္ အလယ္တန္းအဆင့္တြင္ ေက်ာင္းခ်ိန္အတြင္း မသင့္မေနရဟု သတ္မွတ္ေပး ႏုိင္ရန္လည္း သူမက အႀကံ ျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။