(Khonumthung)
ေဆာင္းပါး၊ ဇလပ္ထက္နီ
၁၃ ဇြန္ ၂၀၁၃ – ယခုတေလာ ခ်င္းျပည္နယ္ မတူပီၿမိဳ႕နယ္၊ ဇုိတုန္၊
မရာ၊ ေဒသ ေက်းရြာေပါင္း ၃၀ ခန္႕မွာ ကုိ ေဌး၀င္း၊ ကုိ ဇပဲန္း ဆုိတဲ့ နာမည္က
ေရပန္းစားေနေလရဲ့၊ သူတုိ႕ဟာ ADRA ( အရွည္ေကာက္ေတာ့ မသိပါ) ဆုိတဲ့
အဲန္ဂ်ီအုိ အဖြဲ႕က ေဒသခံေတြရဲ့ ဖုိခေနာက္ေပၚထမင္းအုိးၿမဲေရးအတြက္
ေျဖရွင္းေပးေနတဲ့သူေတြေပါ့၊ ကုိ ဇာပဲန္းဆုိယင္ ဆုိင္ကယ္တစီးနဲ႕ တရြာ၀င္
တရြာ ထြက္ လႈပ္ရွားေနရတယ္၊ သူ႕ အေျပာအရ ေက်းရြာအုပ္စု (၇)ခုရဲ့ ၀မ္းေရးကုိ
တာ၀န္ယူ ေနသူပါ၊ သူ႕အထက္က ကုိ ေဌး ၀င္းဆုိပဲ။
“ ခုေနခါမွာ က်ေတာ္တုိ႕အေနနဲ႕ အေရးပါဆုံးက ကုိ ဇာပဲန္းပါ၊ ဘယ္သမၼတ၊ ဘယ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကုိမွ မတမ္းတပါ” ဟု ေတာင္လာေက်းရြာမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ တဦးက ေျပာသည္။
ဧၿပီ၊ ေမလ ကတည္းက မတူပီၿမိဳ႕နယ္ တီးဆီး- ေတာင္လာ၊ ရြာမန္းအၾကား ၁၅ မုိင္အၾကားမွာ ရြာသားေတြဟာ ေပါက္တူး၊ ေပါက္ခြ်န္း၊ ဓါး ကုိယ္စီ နဲ႕ က်ားမ လူၾကီးမေရြး ကုိယ္ထူကုိယ္ထ လမ္းတူးေနၾကတယ္၊ စေန – တနဂၤေႏြ တပတ္ တၾကိမ္ ရြာျပန္စနစ္ေပါ့၊ လမ္းေဘး ေရရရွိတဲ့ ေနရာမွာ တဲကုိယ္စီထုိးၿပီး ၀မ္းေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကရတယ္၊
ADRA သည္ ၀မ္းေရးအတြက္ ဒုကၡၾကဳံေနသည့္ ေဒသခံျပည္သူေတြကုိ ဆန္ေတြ ေထာက္ပ့ံေနတဲ့အဖြဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ဆန္အိတ္မ်ား ေက်းလက္ေဒသအထိ ပုိ႕ေပးႏုိင္ေရးအတြက္ ကားလမ္း သုိ႕မဟုတ္ ဆုိင္ ကယ္လမ္းက အဓိက လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ေဒသခံေတြဟာ တရြာနဲ႕ တရြာ အၾကား ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းကုိ ကုိယ္ ထူကုိယ္ထျဖင့္ ေန႕မအား ညမအား အားသြန္ခြန္စုိက္ ေဖာက္လုပ္ေနၾကတာပါ၊
“ ကားလမ္းေဖာက္လုပ္သူ တဦးအတြက္ တေန႕ ဆန္း သုံးဗူး ႏႈန္းနဲ႕ မွ်ဖုိ႕ဆုိၿပီး ကားလမ္းကုိ ေဖာက္ခုိင္းတာပါ၊ အိမ္ ေထာင္စု အေနနဲ႕ မတြက္ဘူး၊ ဒါမွ မုိးမက်ခင္ကားလမ္းက ၿပီးႏုိင္မွာ ဗ်” ဟု ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ေရးေကာ္မီတီ ဥကၠဌ ပူး ေယာဟန္က ဆက္ေျပာသည္။
တီးဆီးရြာနဲ႕ ေတာင္လာရြာ ( တီးဆီးေက်းရြာအုပ္စု) အတြက္ ADRA ကေန တႏွစ္အတြက္ ဆန္အိတ္ေပါင္း ၆၀၀ ကုိ ေထာက္ပ့ံမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကားလမ္းသာ မၿပီးႏုိင္ပါက တီးဆီးရြာကေန ေျခက်င္ ႏွစ္ရက္ခရီးသြားရမည့္ ေရဇြာၿမိဳ႕သုိ႕ ဆန္အိတ္ကို သယ္ရမွာျဖစ္သျဖင့္ ေဒသခံမ်ားသည္ ယခုကဲ့သုိ႕ ကားလမ္းကုိ ေဖာက္လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
“ အစုိးရကုိ အားကုိးဖုိ႕ဆုိတာက အိပ္မက္လုိပါပဲ၊ ကုိယ္ထူကုိယ္ထလုပ္မွပဲ မိသားစု တ၀မ္းတခါးအတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပး ႏုိင္ေတာ့မွာေပါ့ ” ဟု မိဘတဦးက ေျပာသည္။
ေမလ ဒုတိယပတ္အတြင္း အစုိးရမွ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ထားသည့္ မုိးေလ၀သသတင္းသည္ ခ်င္းျပည္သူအားလုံးကို အင္မ တန္တုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္။ ၀မ္းေရးထက္ အသက္ရွင္ေရးက ပုိမုိအေရးပါလာျပန္ေရာ့၊ ရြာသားေတြဟာ မုိးသက္ ေလ ျပင္းလာယင္ ခုိလႈံဖုိ႕ဆုိၿပီး ေျမက်င္းေတြတူးေနၾကရသည္။
ဆန္ရရွိေရးအတြက္ ရြာသားေတြဟာ ေတာထဲမွာ ကားလမ္းတူးေနတာရေပမဲ့ အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကားလမ္းအလုပ္ကုိ ေခတၱ ရပ္ဆုိင္းထားၾကသည္။ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ဘယ္မိဘာကမွ သားသမီးကုိ မိဘမဲ့ အျဖစ္ခံ ခ်င္ၾကမလဲ။
“ က်ေတာ္တုိ႕က မုန္တုိင္းကုိ ေၾကာက္ေတာ့ တပတ္လုံးလုံး ကားလမ္းမတူႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ လုပ္ခ ဆန္ ၁၈ ဗူးစီ ရွဴံးၾကၿပီ၊ ဆန္ရွဴံးတာက ထားအုံး၊ ဆန္ကား မလာႏုိင္မွာက ပုိ စုိးရိမ္ရတယ္” ဟု သင္းေထာက္ဆရာ တဦးက ေျပာ ျပန္သည္။
ေမလ ၁၆ ရက္ေန႕က ေတာင္လာရြာမွာ က်ေတာ္ခရီးတေထာက္နားတယ္၊ အဲဒီမွာ ေတာင္လာရြာအေနာက္ဖက္ ဆီက မုိးရြာလာေနတာအားလုံးက လွမ္းျမင္ေနၾကတယ္၊ မုိးမလာခင္ မုိးအၾကိ ဳေလက တုိက္လာေတာ့ တရြာလုံး လန္႕ဖ်တ္ၿပီး ရြာေဆာ္က “ ရြာသားေတြ ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိး ကုိယ္စီ စုၿပီး ကုိယ့္က်င္းထဲ ကုိယ္ပုန္းေနၾက၊ မနာခံယင္ ကုိယ့္အျပစ္ကုိယ္ပဲ ”
တတိယကမၻာစစ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီလား၊ ေဗြေဆာ္ေနၿပီ။ ကံေကာင္းလုိ႕ပဲဆုိရမလား ေလက ၿငိမ္သြားတယ္။
ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ မုိးမရြာခင္ တူးထားတဲ့ ကားလမ္းေတြက ဟုိေနရာ ဒီေနရာ မုိးေရတုိက္စားလုိ႕ ျပဳိေနျပန္သည္။ ကား လမ္းေၾကာင့္ အျမစ္မခုိင္ေတာ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြ ကားလမ္းေပၚ လဲေနရေတာ့ အခါ ေဒသခံေတြဟာ ဆန္စားဖုိ႕ အေရး ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္မဲ့ေနၾကရျပန္သည္။ ဟုိသြားလည္း ကားလမ္းကိစၥ၊ ဒီသြားလည္း ဆန္ရရွိေရးကိစၥ။ မုိးက်လာၿပီ၊ ဘယ္လုိ ဆက္ လုပ္ၾကမလဲ စသျဖင့္ – စသျဖင့္။
“ တခ်ဳိ႕ဆုိယင္ လုပ္ခ ဆန္မရခင္ ေခ်းထားတဲ့ ဆန္ေၾကြးကုိ မနည္းၾကေတာ့ဘူး၊ လုပ္ခရယင္ သူတုိ႕ အတြက္ ဘယ္ ေလာက္က်န္ မလဲမသိဘူး” ဟု အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ေျပာသည္။
၂၀၀၅- ၂၀၀၆ ကတည္းက ၀ါးသုဥ္းမႈ၊ ၾကြက္ေသာင္းက်န္းမႈရဲ့ အက်ဳိးဆက္ဟာ ခ်င္းျပည္သူေတြ ၀မ္းစာအတြက္ ႏွာတာ ရွည္ေရာဂါလုိ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ဒီႏွာတာရွည္ျပသနာကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ေစတနာရွင္မ်ားက ကုသေျဖရွင္း ေနၾက ပါေသာ္လည္း ယေန႕အထိ အျမစ္မျပတ္ႏုိင္ေသးပါ။
ထုိ႕အျပင္ ခ်င္းျပည္နယ္ ထန္တလန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း Bual ေတာင္ေၾကာရွိ ေဒသခံမ်ားသည္လည္း ဆန္ရရွိေရး အတြက္ ကုိယ္ထူကုိယ္ထျဖင့္ ကားလမ္းမ်ား တူးေနၾကရသည္။ အဆုိပါကားလမ္းမ်ားသည္ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက လုိင္းဆြဲသည့္ လမ္း အူေၾကာင္းမ်ားမဟုတ္သည့္အခါ ဘယ္ခ်ိန္ထိ ေရရွည္ခံမလဲေတာ့ မသိရပါ။
ခ်င္းျပည္သူမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာ စနစ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနၾကရေသာ္လည္း ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စၿပီး ေတာင္ယာ စုိက္ပ်ဳိးျခင္းသည္ အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းေတာ့ေခ်။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၀မ္းစာေျဖရွင္းေရး အ တြက္ တျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့အခါ ရရာ အဲန္ဂ်ီအုိေတြကို အားကုိးေနၾကရေတာ့သည္။ ေနာက္တနည္း ျပည္ပႏုိင္ငံ မ်ား သုိ႕ အုပ္စုလုိက္ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။
“ ေတာင္ယာလုပ္လုိ႕ ရတဲ့ စပါးနဲ႕ အခုလုိ ကားလမ္းတူးလုိ႕ ရတဲ့ ဆန္ရဲ့ လုပ္အား လုပ္ခကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ယင္ ကားလမ္း တူး တာက ပုိ ျမတ္တယ္၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ယာလုပ္တဲ့သူက အသိဥာဏ္ ေခါင္းပါးသူေတြလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္” ဟု ေဒ သခံတဦးက ေျပာသည္။
သုိ႕ေသာ္ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပအဲန္ဂ်ီအုိေတြဟာ ဘယ္ခ်ိန္ဘယ္ကာလအထိ ေရရွည္ခံမလဲ ဆုိတာက ေဒသခံေတြအတြက္ ေမးခြန္းမထုတ္ရဲစရာျဖစ္ေနသည္။ ဒီအဲန္ဂ်ီအုိေတြသာ မရွိေတာ့ယင္ ဘယ္သူ႕ကုိ အားကုိး ရေတာ့မလဲေပါ့။ ဒီကားလမ္းေတြက ဘာအသုံး၀င္ေတာ့မွာလဲ၊ ေျပာဆုိေ၀ဖန္သူေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေရာ။
အစုိးရဆုိတာလည္း အားမကုိးရ၊ အဲန္ဂ်ီအုိဆုိတာလည္း အာမခံခ်က္မရွိ၊ ေတာင္ယာစနစ္လည္းမျဖစ္ထြန္း၊ ခ်င္းျပည္ သူ ေတြရဲ့ အနာဂါတ္ဟာ တေတာလုံး တိမ္ဖုံးေနလုိ႕ တလံစာေတာင္ ေရွ႕မီး မတုိးေပါက္ႏုိင္တဲ့ ေျမြလိမ္ ေျမြေကာက္ ကား လမ္းေပၚ တအိအိ ေမာင္းေနရတဲ့ လူစီးကားအတုိင္းပါ။
“ ခုေနခါမွာ က်ေတာ္တုိ႕အေနနဲ႕ အေရးပါဆုံးက ကုိ ဇာပဲန္းပါ၊ ဘယ္သမၼတ၊ ဘယ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကုိမွ မတမ္းတပါ” ဟု ေတာင္လာေက်းရြာမွ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕၀င္ တဦးက ေျပာသည္။
ဧၿပီ၊ ေမလ ကတည္းက မတူပီၿမိဳ႕နယ္ တီးဆီး- ေတာင္လာ၊ ရြာမန္းအၾကား ၁၅ မုိင္အၾကားမွာ ရြာသားေတြဟာ ေပါက္တူး၊ ေပါက္ခြ်န္း၊ ဓါး ကုိယ္စီ နဲ႕ က်ားမ လူၾကီးမေရြး ကုိယ္ထူကုိယ္ထ လမ္းတူးေနၾကတယ္၊ စေန – တနဂၤေႏြ တပတ္ တၾကိမ္ ရြာျပန္စနစ္ေပါ့၊ လမ္းေဘး ေရရရွိတဲ့ ေနရာမွာ တဲကုိယ္စီထုိးၿပီး ၀မ္းေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနၾကရတယ္၊
ADRA သည္ ၀မ္းေရးအတြက္ ဒုကၡၾကဳံေနသည့္ ေဒသခံျပည္သူေတြကုိ ဆန္ေတြ ေထာက္ပ့ံေနတဲ့အဖြဲ႕ျဖစ္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ေမာ္ေတာ္ကားျဖင့္ ဆန္အိတ္မ်ား ေက်းလက္ေဒသအထိ ပုိ႕ေပးႏုိင္ေရးအတြက္ ကားလမ္း သုိ႕မဟုတ္ ဆုိင္ ကယ္လမ္းက အဓိက လုိအပ္ခ်က္ျဖစ္လာတဲ့ အခါ ေဒသခံေတြဟာ တရြာနဲ႕ တရြာ အၾကား ေမာ္ေတာ္ကားလမ္းကုိ ကုိယ္ ထူကုိယ္ထျဖင့္ ေန႕မအား ညမအား အားသြန္ခြန္စုိက္ ေဖာက္လုပ္ေနၾကတာပါ၊
“ ကားလမ္းေဖာက္လုပ္သူ တဦးအတြက္ တေန႕ ဆန္း သုံးဗူး ႏႈန္းနဲ႕ မွ်ဖုိ႕ဆုိၿပီး ကားလမ္းကုိ ေဖာက္ခုိင္းတာပါ၊ အိမ္ ေထာင္စု အေနနဲ႕ မတြက္ဘူး၊ ဒါမွ မုိးမက်ခင္ကားလမ္းက ၿပီးႏုိင္မွာ ဗ်” ဟု ကားလမ္းေဖာက္လုပ္ေရးေကာ္မီတီ ဥကၠဌ ပူး ေယာဟန္က ဆက္ေျပာသည္။
တီးဆီးရြာနဲ႕ ေတာင္လာရြာ ( တီးဆီးေက်းရြာအုပ္စု) အတြက္ ADRA ကေန တႏွစ္အတြက္ ဆန္အိတ္ေပါင္း ၆၀၀ ကုိ ေထာက္ပ့ံမွာျဖစ္ေသာ္လည္း ကားလမ္းသာ မၿပီးႏုိင္ပါက တီးဆီးရြာကေန ေျခက်င္ ႏွစ္ရက္ခရီးသြားရမည့္ ေရဇြာၿမိဳ႕သုိ႕ ဆန္အိတ္ကို သယ္ရမွာျဖစ္သျဖင့္ ေဒသခံမ်ားသည္ ယခုကဲ့သုိ႕ ကားလမ္းကုိ ေဖာက္လုပ္ေနရျခင္းျဖစ္သည္။
“ အစုိးရကုိ အားကုိးဖုိ႕ဆုိတာက အိပ္မက္လုိပါပဲ၊ ကုိယ္ထူကုိယ္ထလုပ္မွပဲ မိသားစု တ၀မ္းတခါးအတြက္ ျဖည့္ဆည္းေပး ႏုိင္ေတာ့မွာေပါ့ ” ဟု မိဘတဦးက ေျပာသည္။
ေမလ ဒုတိယပတ္အတြင္း အစုိးရမွ တရား၀င္ထုတ္ျပန္ထားသည့္ မုိးေလ၀သသတင္းသည္ ခ်င္းျပည္သူအားလုံးကို အင္မ တန္တုန္လႈပ္ေစခဲ့သည္။ ၀မ္းေရးထက္ အသက္ရွင္ေရးက ပုိမုိအေရးပါလာျပန္ေရာ့၊ ရြာသားေတြဟာ မုိးသက္ ေလ ျပင္းလာယင္ ခုိလႈံဖုိ႕ဆုိၿပီး ေျမက်င္းေတြတူးေနၾကရသည္။
ဆန္ရရွိေရးအတြက္ ရြာသားေတြဟာ ေတာထဲမွာ ကားလမ္းတူးေနတာရေပမဲ့ အသက္ေဘးက လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ ကားလမ္းအလုပ္ကုိ ေခတၱ ရပ္ဆုိင္းထားၾကသည္။ မတတ္ႏုိင္ဘူးေလ။ ဘယ္မိဘာကမွ သားသမီးကုိ မိဘမဲ့ အျဖစ္ခံ ခ်င္ၾကမလဲ။
“ က်ေတာ္တုိ႕က မုန္တုိင္းကုိ ေၾကာက္ေတာ့ တပတ္လုံးလုံး ကားလမ္းမတူႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့၊ လုပ္ခ ဆန္ ၁၈ ဗူးစီ ရွဴံးၾကၿပီ၊ ဆန္ရွဴံးတာက ထားအုံး၊ ဆန္ကား မလာႏုိင္မွာက ပုိ စုိးရိမ္ရတယ္” ဟု သင္းေထာက္ဆရာ တဦးက ေျပာ ျပန္သည္။
ေမလ ၁၆ ရက္ေန႕က ေတာင္လာရြာမွာ က်ေတာ္ခရီးတေထာက္နားတယ္၊ အဲဒီမွာ ေတာင္လာရြာအေနာက္ဖက္ ဆီက မုိးရြာလာေနတာအားလုံးက လွမ္းျမင္ေနၾကတယ္၊ မုိးမလာခင္ မုိးအၾကိ ဳေလက တုိက္လာေတာ့ တရြာလုံး လန္႕ဖ်တ္ၿပီး ရြာေဆာ္က “ ရြာသားေတြ ကုိယ့္ေဆြမ်ဳိး ကုိယ္စီ စုၿပီး ကုိယ့္က်င္းထဲ ကုိယ္ပုန္းေနၾက၊ မနာခံယင္ ကုိယ့္အျပစ္ကုိယ္ပဲ ”
တတိယကမၻာစစ္မ်ားျဖစ္ေနၿပီလား၊ ေဗြေဆာ္ေနၿပီ။ ကံေကာင္းလုိ႕ပဲဆုိရမလား ေလက ၿငိမ္သြားတယ္။
ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ မုိးမရြာခင္ တူးထားတဲ့ ကားလမ္းေတြက ဟုိေနရာ ဒီေနရာ မုိးေရတုိက္စားလုိ႕ ျပဳိေနျပန္သည္။ ကား လမ္းေၾကာင့္ အျမစ္မခုိင္ေတာ့တဲ့ သစ္ပင္ေတြ ကားလမ္းေပၚ လဲေနရေတာ့ အခါ ေဒသခံေတြဟာ ဆန္စားဖုိ႕ အေရး ေမွ်ာ္ လင့္ခ်က္မဲ့ေနၾကရျပန္သည္။ ဟုိသြားလည္း ကားလမ္းကိစၥ၊ ဒီသြားလည္း ဆန္ရရွိေရးကိစၥ။ မုိးက်လာၿပီ၊ ဘယ္လုိ ဆက္ လုပ္ၾကမလဲ စသျဖင့္ – စသျဖင့္။
“ တခ်ဳိ႕ဆုိယင္ လုပ္ခ ဆန္မရခင္ ေခ်းထားတဲ့ ဆန္ေၾကြးကုိ မနည္းၾကေတာ့ဘူး၊ လုပ္ခရယင္ သူတုိ႕ အတြက္ ဘယ္ ေလာက္က်န္ မလဲမသိဘူး” ဟု အုပ္စု အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴးက ေျပာသည္။
၂၀၀၅- ၂၀၀၆ ကတည္းက ၀ါးသုဥ္းမႈ၊ ၾကြက္ေသာင္းက်န္းမႈရဲ့ အက်ဳိးဆက္ဟာ ခ်င္းျပည္သူေတြ ၀မ္းစာအတြက္ ႏွာတာ ရွည္ေရာဂါလုိ ျဖစ္ေနပါေတာ့သည္။
ဒီႏွာတာရွည္ျပသနာကုိ ျပည္တြင္းျပည္ပမွ ေစတနာရွင္မ်ားက ကုသေျဖရွင္း ေနၾက ပါေသာ္လည္း ယေန႕အထိ အျမစ္မျပတ္ႏုိင္ေသးပါ။
ထုိ႕အျပင္ ခ်င္းျပည္နယ္ ထန္တလန္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း Bual ေတာင္ေၾကာရွိ ေဒသခံမ်ားသည္လည္း ဆန္ရရွိေရး အတြက္ ကုိယ္ထူကုိယ္ထျဖင့္ ကားလမ္းမ်ား တူးေနၾကရသည္။ အဆုိပါကားလမ္းမ်ားသည္ ကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက လုိင္းဆြဲသည့္ လမ္း အူေၾကာင္းမ်ားမဟုတ္သည့္အခါ ဘယ္ခ်ိန္ထိ ေရရွည္ခံမလဲေတာ့ မသိရပါ။
ခ်င္းျပည္သူမ်ားသည္ အမ်ားအားျဖင့္ ေရႊ႕ေျပာင္းေတာင္ယာ စနစ္ျဖင့္ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳေနၾကရေသာ္လည္း ၂၀၀၆ ခုႏွစ္ကတည္းက စၿပီး ေတာင္ယာ စုိက္ပ်ဳိးျခင္းသည္ အက်ဳိးမျဖစ္ထြန္းေတာ့ေခ်။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ၀မ္းစာေျဖရွင္းေရး အ တြက္ တျခားနည္းလမ္းမရွိေတာ့အခါ ရရာ အဲန္ဂ်ီအုိေတြကို အားကုိးေနၾကရေတာ့သည္။ ေနာက္တနည္း ျပည္ပႏုိင္ငံ မ်ား သုိ႕ အုပ္စုလုိက္ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္လုပ္ေနၾကရသည္။
“ ေတာင္ယာလုပ္လုိ႕ ရတဲ့ စပါးနဲ႕ အခုလုိ ကားလမ္းတူးလုိ႕ ရတဲ့ ဆန္ရဲ့ လုပ္အား လုပ္ခကုိ ႏႈိင္းယွဥ္ယင္ ကားလမ္း တူး တာက ပုိ ျမတ္တယ္၊ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ယာလုပ္တဲ့သူက အသိဥာဏ္ ေခါင္းပါးသူေတြလုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္” ဟု ေဒ သခံတဦးက ေျပာသည္။
သုိ႕ေသာ္ ခ်င္းျပည္နယ္မွာ အလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပအဲန္ဂ်ီအုိေတြဟာ ဘယ္ခ်ိန္ဘယ္ကာလအထိ ေရရွည္ခံမလဲ ဆုိတာက ေဒသခံေတြအတြက္ ေမးခြန္းမထုတ္ရဲစရာျဖစ္ေနသည္။ ဒီအဲန္ဂ်ီအုိေတြသာ မရွိေတာ့ယင္ ဘယ္သူ႕ကုိ အားကုိး ရေတာ့မလဲေပါ့။ ဒီကားလမ္းေတြက ဘာအသုံး၀င္ေတာ့မွာလဲ၊ ေျပာဆုိေ၀ဖန္သူေတြကလည္း ရွိေနျပန္ေရာ။
အစုိးရဆုိတာလည္း အားမကုိးရ၊ အဲန္ဂ်ီအုိဆုိတာလည္း အာမခံခ်က္မရွိ၊ ေတာင္ယာစနစ္လည္းမျဖစ္ထြန္း၊ ခ်င္းျပည္ သူ ေတြရဲ့ အနာဂါတ္ဟာ တေတာလုံး တိမ္ဖုံးေနလုိ႕ တလံစာေတာင္ ေရွ႕မီး မတုိးေပါက္ႏုိင္တဲ့ ေျမြလိမ္ ေျမြေကာက္ ကား လမ္းေပၚ တအိအိ ေမာင္းေနရတဲ့ လူစီးကားအတုိင္းပါ။
No comments:
Post a Comment
Comment မ်ားကုိ စီစစ္ျပီး တင္ေပးပါမည္။ မုိက္ရုိင္းေသာ၊ လူသားမဆန္ေသာ Commet မ်ား တင္မေပးပါ။